• 1

    Które procesy obróbki przysparzają najwięcej problemów?

    • Obróbka wykończeniowa elementów najczęściej odbywa się metodami ściernymi, np. za pomocą szlifowania ściernicowego lub szlifowania taśmowego. Procesy te powodują wiele trudności w postaci zalepiania czynnej powierzchni narzędzi ściernych ciągliwymi wiórami materiału obrabianego, co znacząco obniża ich właściwości skrawne, a w konsekwencji prowadzi do obniżenia dokładności wymiarowo-kształtowej, wzrostu chropowatości lub nawet powstawania defektów powierzchni obrobionej.
    • Tego problemu nie można skutecznie rozwiązać stosując konwencjonalne (handlowe) narzędzia ścierne i prowadząc proces obróbki bez monitorowania i nadzoru.

  • 2

    Jaki jest oczekiwany wzrost efektywności procesu szlifowania?

    • Proponowane przez autorów projektu rozwiązania w zakresie modyfikacji narzędzi handlowych oraz stosowania narzędzi innowacyjnych w połączeniu z systemem regeneracji oraz systemem diagnostyki i monitorowania, mogą w znaczący sposób ułatwić realizację ww. procesów obróbki. Dają one również możliwość uzyskania znacznie wyższej wydajności obróbki i jakości przedmiotów obrobionych.
    • Badania przeprowadzone w projekcie bazowym wskazują, że oczekiwany wzrost efektywności procesu szlifowania materiałów trudno skrawalnych jest możliwy w zakresie od 10 do 30%, w zależności od rodzaju operacji technologicznej i materiału obrabianego. Opracowane systemy monitorowania i diagnostyki wykorzystują czujniki emisji akustycznej oraz metody sztucznej inteligencji. Jest to rozwiązanie o charakterze systemowym, łączące narzędzie, system jego regeneracji oraz diagnostyki, szczególnie przydatne w obróbce seryjnej bardzo „odpowiedzialnych” elementów.

  • 3

    Jakie są główne zagrożenia wdrożenia proponowanych rozwiązań?

    • Zaproponowane rozwiązania technologiczne w zakresie szlifowania materiałów trudno skrawalnych zostały wielokrotnie pozytywnie zweryfikowane w trakcie realizacji projektu bazowego. Należy jednak podkreślić, że były to badania typu laboratoryjnego, chociaż realizowane w odniesieniu do warunków przemysłowych i z realnymi wymaganiami dokładnościowo-wymiarowymi w stosunku do przedmiotu obrobionego.
    • Przeprowadzone analizy i oceny wykazały, że rozwiązania te mogą być również zastosowane bezpośrednio do operacji przemysłowych. Jednak warunkiem ich efektywnego wdrożenia jest ścisła współpraca z technologiem i operatorem określonej operacji szlifowania, głównie w zakresie ustalenia parametrów i warunków obróbki oraz ewentualnych ograniczeń

  • 4

    Czy dokonano analizy ekonomicznej dedykowanych innowacji?

    • Wnioskodawca jest świadomy ryzyka związanego z tym, że dla niektórych opracowanych innowacji analizy ekonomiczne przeprowadzone w zadaniu czwartym projektu mogą wykazać zbyt małe efekty ekonomiczne by mogły przekonać partnera gospodarczego do wdrożenia. W celu zminimalizowania lub całkowitego wyeliminowania takich przypadków w metodyce wnioskowanego projektu (głównie w ramach zadania drugiego) uwzględniono szereg działań mających na celu jak najlepsze dopasowanie proponowanej innowacji do warunków danego podmiotu gospodarczego.
    • Końcowa analiza ekonomiczna takich dedykowanych innowacji będzie znacznie korzystniejsza, niż w przypadku proponowania rozwiązań ogólnych, wymagających dodatkowych działań korygujących i zwiększających koszty wdrożeń.

  • 5

    Kto jest potencjalnym interesariuszem projektu?

    • Znaczącą grupę potencjalnych interesariuszy projektu stanowią zakłady przemysłu narzędziowego, specjalizujące się w produkcji narzędzi ściernych. Takie firmy jak: Andre Abrasive Articles Koło, Diamentopol Katowice, Fabryka Tarcz Ściernych Grodzisk Mazowiecki, Inter-Diament Grodzisk Mazowiecki i inne, mogą być zainteresowane podjęciem produkcji na potrzeby firm produkcyjnych, korzystających z nowych narzędzi.
    • Przy doborze członków zespołu realizującego projekt uwzględniono ekspertów odpowiedzialnych za działania ukierunkowane na firmy produkcyjne – użytkowników nowych technologii i narzędzi oraz firmy narzędziowe – będące potencjalnymi dostawcami nowych i modyfikowanych narzędzi.

  • 6

    Kim są głównymi producenci elementów z materiałów trudno skrawalnych?

    • W Polsce głównymi producentami elementów z materiałów trudno skrawalnych są przedsiębiorstwa związane z przemysłem lotniczym, motoryzacyjnym oraz przemysłem sprzętu medyczno-rehabilitacyjnego. Należy tu w szczególności wymienić takie zakłady jak: PZL Mielec, PZL Świdnik, WSK Rzeszów, WSK Świdnik, P&W Kalisz, AVIO Bielsko-Biała, Ultratech Rzeszów, Meden-Inmed Koszalin i inne.
    • Produkowane przez przytoczone firmy elementy z materiałów trudno skrawalnych kształtowane są głownie metodami obróbki skrawaniem. Technologia ta nie sprawia większych trudności, ponieważ do jej realizacji stosuje się najczęściej obrabiarki sterowane numerycznie, specjalizowane narzędzia obróbkowe z płytkami skrawającymi o odpowiedniej charakterystyce technicznej oraz systemy diagnostyczne (np. z zastosowaniem czujników drgań).